Eiwit electroferese

Wat betekent de uitslag van Eiwit electroferese?

Deze test wordt gedaan om een totaalbeeld te krijgen van de eiwitten in het lichaam. Elektroforese is een technisch hulpmiddel waarmee het mogelijk is eiwitten van elkaar te scheiden en de hoeveelheid van de verschillende eiwitten te meten.

Er wordt speciaal op gelet of er één soort eiwit in te grote hoeveelheden wordt gemaakt.

Eiwit totaal
Het totaal eiwit ligt bij gezonde personen tussen 60 - 80 gram per liter (g/l) in serum en tussen 63 - 83 g/l in plasma.

Verhoogd:
Een licht verhoogde waarde voor totaal eiwit zou kunnen wijzen op uitdroging. Een andere oorzaak is een te grote aanmaak van één of meerdere soorten immunoglobulinen. Bij een sterke verhoging (hoger dan 90 g/l) moet nader onderzoek uitwijzen wat de oorzaak is. Vaak zal in eerste instantie de hoeveelheid van afzonderlijke eiwitten worden gemeten (albumine, IgG, IgM en IgA). Bij een hoge concentratie immunoglobulinen (Ig's) zal de dokter vaak een M-proteïne-onderzoek aanvragen om na te gaan om welke immunoglobulinen het gaat. Een hoge concentratie immunoglobulinen kan het gevolg zijn van leverziekten (cirrose) en de ziekte van Kahler (plasmacelwoekering).

Verlaagd:
Een verlaagde waarde komt vaak voor bij eiwitverlies als gevolg van nierproblemen, bijvoorbeeld na een nierontsteking, als de darmen niet goed functioneren of bij ernstige verbrandingen. Ook te lage eiwitinname via de voeding (bijvoorbeeld door anorexia) kan leiden tot een laag totaal eiwitgehalte. Een te lage hoeveelheid albumine wordt vaak veroorzaakt door een verstoorde albumineproductie door een leverziekte. Daarnaast komt het voor dat er te weinig albumine in het bloed aanwezig is omdat het eiwit lekt naar de omliggende weefsels. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij een shock of bij een ernstige infectie. Na het drinken van (te) grote hoeveelheden water kan het totaal eiwitgehalte verlaagd zijn als gevolg van verdunning van het bloed.

De verdeling van het totale eiwit zou normaliter moeten zijn:

• albumine                      55.8 - 66.1 %
• alfa-1-globuline            2.9 - 4.9 %
• alfa-2-globuline            7.1 - 11.8 %
• beta-globuline              8.4 - 13.1 %
• gamma-globuline          11.1 - 18.8 %

Serumeiwit-electroforese met verlaagde alfa-2-globuline fractie kan wijzen op een verminderde concentratie van alfa-2-macroglobuline, ceruloplasmine en/of haptoglobuline.

Deze testen kunnen ook separaat uitgevoerd worden of nabepaald worden.

Een eiwitelektoforese wordt meestal aangevraagd  als uit onderzoek blijkt dat er iets mis is met de eiwitproductie of verwerking. Dit komt bijvoorbeeld vaak voor bij patiënten met symptomen van multipel myeloom (ziekte van Kahler) zoals botpijn en bloedarmoede en klachten als moeheid in combinatie met herhaaldelijke botbreuken en veelvuldige infecties. Verder zijn er nog verschillende andere ziektebeelden waarbij eiwitonderzoek aan de orde kan zijn: ontstekingen, auto-immuunziekten, nier- en leveraandoeningen. Bij nierziekten die gepaard gaan met eiwit uitscheiding is een electroforese van de urine vaak een goede test om meer informatie te krijgen. Natuurlijk hoeft dat niet te gebeuren bij gewone infecties, zoals blaasontstekingen. Bij ziekten die gepaard gaan met afwijkingen in het eiwitpatroon kan de arts met elektroforese zien hoe de ziekte zich ontwikkelt en controleren of een behandeling helpt.

Gezien de vele mogelijkheden van oorzaken van afwijkingen in de elektroforese kan de interpretatie van de uitslag alleen zinvol gebeuren wanneer de patiënten geschiedenis goed bekend is en door een arts geïnterpreteerd wordt.

Beschikbare consulten:
-Telefonisch consult HelloDoc